Czeskie Karkonosze

Środa, 23 lipca 2025 · dodano: 23.08.2025 | Komentarze 1

Od czerwca do Karpacza wróciły pociągi po 25 latach przerwy. Wykorzystałem to, aby zrobić sobie górską rowerową wyrypę. Plan był ambitny - z Karpacza na Okraj, potem na Modre Sedlo i na koniec wrócić do Polski przez Przełęcz Karkonoską zjechać do Jeleniej Góry - ponad 80 kilometrów i 2500 m w pionie. Drogi szutrowe i asfaltowe. Plan mogła mi pokrzyżować oprócz kondycji pogoda, prognozy były niepewne, ale zaryzykowałem i zdecydowałem się realizować trasę.

Mój pierwszy kadr kolejowy z Karpacza na początek:

Pesa SA134-003 na stacji Karpacz © Kuba7033

I w drogę na Okraj. Z Karpacza przez Ścięgny, dalej Żółta drogą do szosy na Okraj.

Widok z okolic wsi Ścięgny na Kotlinę Jeleniogórską © Kuba7033


Żółta Droga na Okraj © Kuba7033


Widok na Góry Kaczawskie i Rudawy z drogi na Okraj © Kuba7033


Naparstnice przy drodze na Okraj © Kuba7033

I witamy w Czechach. Na Okraju zmiana pogody, po polskiej stronie słonecznie, a tu po deszczu z ponurymi chmurami w powietrzu. Typowa cyrkulacja powietrza w Sudetach.

Na przełęczy Okraj © Kuba7033


Iveco Crossway na przełęczy Okraj © Kuba7033

Bardzo lubię architekturę czeską na Okraju. A dziś po raz pierwszy miałem okazję zjechać tu w dół przez Małą Upę w kierunku Pecu. Jest ładnie.

Horni Mala Upa i Śnieżka w tle © Kuba7033


Dolina Cernej Vody © Kuba7033


Architektura w Malej Upie I © Kuba7033


Architektura w Malej Upie II © Kuba7033


Architektura w Malej Upie III © Kuba7033


Iveco Crossway przy Spalonym Młynie © Kuba7033


Widok na Dolinę Upy i wieś Velka Upa © Kuba7033


Droga ponad Velką Upą © Kuba7033

Sam Pec pod Snieżką też przyjemny, myślę, że jeszcze tu wrócę.

Pec pod Śnieżką I © Kuba7033


Pec pod Śnieżką II © Kuba7033


Pec pod Śnieżką III © Kuba7033


Iveco Crossway i SOR CN12 w Pecu pod Śnieżką © Kuba7033

Z Pecu startował podjazd dnia - na Modre Sedlo, najwyższy punkt Karkonoszy oraz całych Sudetów osiągalny legalnie całorocznie rowerem - 1525 mnpm. Sam podjazd to asfaltowa droga różnej jakości o średnim nachyleniu 10,5%, ale są tez fragmenty rzędu 14-17% tak wiec kilka metrów tez rowerem nie jechałem, a prowadziłem. łatwo nie było.

Pec pod Śnieżką IV © Kuba7033


Podjazd na Modre Sedlo - najstromsza część © Kuba7033


Podjazd na Modre Sedlo - okolice Vyrovki © Kuba7033

Pogoda w górnych partiach Karkonoszy również nie dopisywała, ale za to był klimat mroku i walki z samym sobą. Nie ma co ukrywać, ze ze względu na moje ostatnie rodzinne przeżycia była to tez smutna wycieczka dla mnie. Moja śp Mama tak ja kochała Karkonosze i tez mieliśmy plany na wspólne wędrówki w tym roku po karkonoskich szlakach. Niestety, plany będę realizował bez Niej.

We mgle na Zboczu Lucni Hory © Kuba7033

W końcu z mgły wyłoniła się Lucni Bouda, schronisko, gdzie do nie dawna można było zjeść świetne świeże jagodzianki. Co oczywiście nie raz z mamą robiłem. A dziś schronisko dostępne tylko dla nocujących, mamy nie ma tu już. Tylko wspomnienia. Ale może czeski KPN dogada się z dzierżawcą schroniska i zostanie ono ponownie otwarte dla wędrowców.

Widok z Modrego Sedla na Lucni Bouda © Kuba7033

Pod schroniskiem zrobiłem dłuższą przerwę na jedzenie moich zapasów i ruszyłem w drogę powrotną na Modre Sedlo.

Równia pod Śnieżką i Śnieżka we mgle widziane z Lucni Boudy © Kuba7033

Na Modrym Sedle postój pod kapliczką ofiar gór - czeskich. Polski symboliczny cmentarz znajduj się nieopodal stąd w Kotle Łomniczki

Kapliczka ku pamięci ofiar gór © Kuba7033

Na zjeździe mgła się podniosła i mogłem zobaczyć skąd przyjechałem. Po drodze zatrzymała mnie tez dwójka polskich rowerzystów na ebikach, którzy szukali drogi do Pecu. Mieli tylko mapę w telefonie i byli trochę zdziwieni, że mapa pokazuje im drogi do celu, które w rzeczywistości sa oznakowane zakazem ruchu rowerów. No tak, w końcu to park narodowy. W Karkonoszach wolno poruszać się rowerem tylko po szlakach rowerowych, a ich google tego nie uwzględniał. Zaskoczyli się, gdy wyjąłem papierową mapę i wytłumaczyłem im wszystko co i jak, którędy dotrzeć do Pecu (to u mnie normalka, że ludzie biorą mnie za przewodnika górskiego i tubylca w każdych górach, po których wędruje lub jeżdżę, a ja tylko czytam mapę i wszystko wiem co i jak - to dzięki mojej mamie, mam to wyssane z mlekiem). Stwierdzili, ze chyba tez musza sobie "analogową" mapę kupić. Dla mnie to oczywiste, ze w górach papierowa mapa jest niezstąpiona. Ale najbardziej ich zaskoczyło co ja tu robię, tzn., ze dotarłem tu z Karpacza, mam 40 km za sobą, 1700 m w pionie i jadę do Jeleniej Gry przez Spindlerovy Młyn. Myśleli, ze to na dwa dni. A ja szczerze odpowiedziałem, ze nie, za jakieś 4 godziny mam pociąg z Jeleniej do Wrocławia. Gdy to usłyszeli, pożegnali mnie szybo mówiąc to przepraszamy, nie trzymamy, bo nie zdążysz. 

Widok na dolinę rogi Certovy Schody - podjazdu na Modre Sedlo © Kuba7033

No to pojechałem dalej, zjazd do Strazne, z widokami na dwie góry z nadajnikami.

Widok na Karkonoskie przedgórze po czeskiej stronie z okolic Dvorskiej Boudy © Kuba7033


Jested widziany ze zjazdu do Strazne © Kuba7033


Stara Szkoła w Strazne © Kuba7033


Widok z Strazne w kierunku Cernej Hory © Kuba7033

A potem już powiedzmy, ze prosta droga do Spindlerovego Młyna. Było tez trochę pod górkę, ale na szczęście tej ściany ze zdjęcia poniżej nie musiałem już podjeżdżać.

Leśna droga z Strazne do Spindlerovego Mlyna © Kuba7033


Zjazd do Spindlerovego Mlyna © Kuba7033


Obrzeża Spindlerovego Mlyna © Kuba7033

W Spindlerovym Młynie postój na Łabą i pożywienie się czeskim lodem. Za chwilę ostatni dziś poważny podjazd - Przełęcz Karkonoska.

Nad Łabą w Spindlerovym Młynie © Kuba7033


Szrenica widziana z Spindlerovego Młyna © Kuba7033


Podjazd na Przełęcz Karkonoską i przypomnienie © Kuba7033


Na Przełęczy Karkonoskiej I © Kuba7033


Na Przełęczy Karkonoskiej II © Kuba7033

O dziwo na przełęcz wjechałem bez kłopotu, dobijając do prawie 2500 m w pionie dziś.

Na Przełęczy Karkonoskiej III © Kuba7033

Teraz paciorek, aby się nie zabić na polskiej drodze na Karkonoską - dziura na dziurze, wyboje. Ostrożnie zjechałem do Przesieki.

Widok z Przełęczy Karkonoskiej w kierunku Kotliny Jeleniogórskiej © Kuba7033


Polska droga na Przełęcz Karkonoską © Kuba7033


Łąka w Przesiece © Kuba7033

Z Przesieki przez las do Jagniątkowa i dalej w dół asfaltem do stacji Jelenia Góra Sobieszów.

Chojnik widziany z Jagniątkowa © Kuba7033


Yutong E12LF #871 na ul. Cieplickiej © Kuba7033

Na stację dotarłem na 30 min przed pociągiem do Wrocławia. Załapałem się jeszcze na spotkanie IC Orzeszkowa ze słynnym w kolejarskim świecie wagonem sypialnym podróżującym na pusto ze Szklarskiej do Warszawy i z powrotem, by następnie ponownie ze Szklarskiej już jako wagon dostępny dla pasażerów wrócić do Warszawy z pociągiem IC Karkonosze.

EP07-1037 z IC Orzeszkowa mija stację Jelenia Góra Sobieszów © Kuba7033


Pesa Elf2 48Wec-040 wjeżdża na stację Jelenia Góra Sobieszów © Kuba7033

Udana wycieczka, mimo chwilowych pogodowych nieprzychylności, setek smutnych momentów związanych z moimi rodzinnymi wspomnieniami z Karkonoszy. Cieszę się, ze podołałem tej trasie, bo nigdy nie zrobiłem ponad 2500 m w pionie na jeden raz. 

Wokół Masywu Śnieżnika

Piątek, 13 czerwca 2025 · dodano: 21.06.2025 | Komentarze 4

Kolejny urlopowy dzień w tym roku, kolejny z planem spędzenia go w Czechach. Trzecia górska trasa w tym roku i trzecia w Czechach, częściowo. Pociagiem z Wrocławia pojechałem do Roztok Bystrzyckich, dalej w planie byla rowerowa pętla wokół Śnieżnika. Ruszyłem asfaltem na przełęcz Jodłowską.


Impuls 45We-022 opuścił przystanek Roztoki Bystrzyckie jedzie w kierunku Międzylesia © Kuba7033

Po drodze widoczki z Kotliny Kłodzkiej na otaczające mnie góry.

Widok z okolic Roztok Bystrzyckich w kierunku Trójmorskiego Wierchu © Kuba7033


Widok na Góry Bystrzyckie z okolic Roztok © Kuba7033


Suchy zbiornik powodziowy Roztoki © Kuba7033


Droga przez Michałowice © Kuba7033


Ozdoba w Goworowie © Kuba7033

Po szosowej wspinaczce dotarłem na Przełęcz Jodłowską i dalej szutrem leśnym do przejścia granicznego z Czechami pod Trójmorskim Wierchem.

Droga z Przełęczy Jodłowskiej pod Trójmorski Wierch © Kuba7033


Widok na Góry Bystrzyckie i Orlickie ze zboczy Trójmorskiego Wierchu © Kuba7033


Przejście Graniczne Pod Trójmorskim Wierchem © Kuba7033

Potem dalej przez las, trochę po w miarę płaskim, potem dość stromo w dół w dolinę Morawy.

Widok na Masyw Jeřába i Dolinę Morawy ze zboczy Trójmorskiego Wierchu © Kuba7033

Jest to miejsce popularne turystycznie, jest tu trochę wyciągów narciarskich, spacer w chmurach itp atrakcje. Nie moje klimaty. Mnie czekał kolejny dziś podjazd na zbocza Masywu Śnieżnika.

Iveco Crossway w Dolni Morava © Kuba7033

Na podjeździe oczywiście fajne widoczki.

Trójmorski Wierch widziany z doliny Moravy © Kuba7033


Widok na Masyw Bradlo w Górach Orlickich z Doliny Moravy © Kuba7033

Generalnie ułożona trasa prowadziła zboczami po w miarę równym terenie, kilka mniejszych podjazdów i zjazdów było tylko. Najważniejsze były widoczki, po pewnym czasie odsłonił się widok na Jeseniki i Pradziada, którego już w tym roku zdobyłem.


Droga na zboczu góry Chlum © Kuba7033


Droga do Orlego Gniazda © Kuba7033


Widok na Jeseniki i Dolinę Krupy Masywu Śnieżnika © Kuba7033


Droga zboczami Susiny w Masywie Snieznika © Kuba7033


Widok na Jeseniki, Dolinę Krupy © Kuba7033

A Śnieżnik tak naprawdę, mimo, ze okrążałem go cały czas zobaczyłem po raz pierwszy jadąc na przełęcz Płoszczynę - czyli na polską granicę.

Śnieżnik widziany z drogi na Przełęcz Płoszczyna © Kuba7033


Tuż przed Przełęczą Płoszczyna © Kuba7033


Na Przełęczy Płoszczyna © Kuba7033

A z Przełęczy Płoszczyna czekał mnie zjazd do Kamienicy.

Widok na Śnieżnik z okolic Przełęczy Staromorawskiej © Kuba7033


Scania Super 500S w Kamienicy © Kuba7033

By z Kamienicy zacząć ostatni dziś podjazd na Przełęcz Snieżnicką. Niby to 3,5 km podjazdu, 300 m w pionie, ale nawierzchnia leśnej drogi to katastrofa. padnięty wjechałem na Przełęcz. Spotkałem tam dwójkę turystów, którzy mi pogratulowali wjazdu tutaj. A ja skromnie powiedziałem, ze dziękuję, to najgorszy podjazd dziś. Zdziwili się, ze miałem ich więcej, ze już w nogach mam 60 km i 1800 metrów w pionie. Szczęki opadły, chwilę poopowiadałem im o masywie Śnieżnika i zjechałem do Międzygórza.

Śnieżnik widziany z szlaku do Międzygórza © Kuba7033


Zjazd do Międzygórza i widok na Górę Igliczną © Kuba7033


W Międzygórzu I © Kuba7033

Miałem czas do pociągu powrotnego, więc w Międzygórzu zjadłem sobie mały obiadek. Bardzo lubię Międzygórze, to miejscowość, która ma klimat i go nie straciła na poczet mikro apartamentów wakacyjnych jeszcze.

Słodki obiad © Kuba7033


W Międzygórzu II © Kuba7033


Owce w Domaszkowie © Kuba7033

Koniec trasy zaplanowałem w Domaszkowie. Tu mój pociąg mijał się z Impulsem jadącym do Międzylesia, który dotarł tu chwilę przed czasem.

Impuls 45We-022 wjeżdża na stację Domaszków © Kuba7033

A mój punktualnie.

Impuls 31We-022 wjeżdża na stację Domaszków © Kuba7033

Fajnie spędzony dzień, troche zmęczony wrociłem, ale to pozytywne fizyczne zmęczenie.

Z Polanicy do Wałbrzycha

Środa, 21 maja 2025 · dodano: 04.06.2025 | Komentarze 3

Od dawna planowałem dzień urlopu na rower, ale zawsze coś było nie tak z prognozą pogody - chłodny maj. Dziś już wyglądało, że będzie ok. I było, cała trasa w krótkim rękawie. Pociągiem dojechałem z Wrocławia do Polanicy, skąd ruszyłem w kierunku Wałbrzycha.

SA134-024 opuszcza stację Polanica-Zdrój © Kuba7033

Zanim opuściłem Polanicę udając się w Góry Stołowe zajrzałem do parku zdrojowego.

Bystrzyca Dusznicka w Polanicy © Kuba7033


Sanatorium Wielka Pieniawa © Kuba7033


Pijalnia w Polanicy © Kuba7033


ul. Parkowa w Polanicy © Kuba7033

Kawałek dalej wjazd do lasu i leśnymi drogami dotarłem do Batorówka.

Las koło Polanicy © Kuba7033


Praski Trakt © Kuba7033


Skały w pobliżu Batorówka © Kuba7033


W Batorówku © Kuba7033


Droga przez Góry Stołowe © Kuba7033

W Górach Stołowych trwa atak kornika, więc jest łyso. Przez taki krajobraz jechałem w kierunku Karłowa.

Kręgielny Trakt © Kuba7033



W pobliżu Karłowa z widokiem na Szczeliniec Wielki © Kuba7033

Za Karłowem wjazd do Czechy w nowe okolice jak dla mnie. W tych stronach byłem tylko w Skalnych Miastach, nie byłem na Broumowskiej Wierchowinie. Trasa narysowałem sobie trochę asfaltami, trochę leśnymi drogami. Wyszło całkiem fajnie, krajobrazowo. Urocze czeskie wioski, jak to mówię słowiańsko niemieckie. Trochę pastwisk, górski krajobraz, piknie. Lubię sudeckie Czechy, zwłaszcza na rowerze.

Przejście graniczne Machovska Lhota/Ostra Góra © Kuba7033


We wsi Machovska Lhota © Kuba7033


Zabudowa we Machovska Lhota © Kuba7033


W pobliżu osady Rerisny © Kuba7033


Szuter przez Brumovską Wierchowinę © Kuba7033


Asfalt przez Brumowską Wierchowinę © Kuba7033


Widok na Ostas z okolic wsi Slavny © Kuba7033


Widok w kierunku skalnych miast z okolic wsi Slavny © Kuba7033


Krowy w okolicy wsi Slavny © Kuba7033


Dziadek Praga V3S © Kuba7033


Irisbus Crossway we wsi Slavny © Kuba7033


Krowy we wsi Slavne © Kuba7033


We wsi Suchy Dul © Kuba7033


Gospodarstwo we wsi Suchy Dul © Kuba7033


Droga Suchy Dul - Hlanov © Kuba7033


Krowy w Suchym Dule © Kuba7033


Kot na łące © Kuba7033


W okolicy wsi Hlavnov © Kuba7033


We wsi Hlavnov © Kuba7033


Góry Suche widziane z okolic Jetrichova © Kuba7033


Jetrichov i Góry Suche © Kuba7033


Mezimesti i Góry Suche © Kuba7033


Droga Jetrichov - Mezimesti © Kuba7033


750 096 na stacji w Mezimesti © Kuba7033

Powrót do Polski był mocno pod górkę, granicę przekraczałem pod Ruprechticickim Szpiczakiem. To był srogi podjazd.

Ruprechtický Špičák widziany z Ruprechtic © Kuba7033


Kot Ruprechticach © Kuba7033

Ale jak każdy trud podjazdu wynagradzany jest widoczkami. Do końca trasy - stacji Wałbrzych miasto czekał mnie przejazd przez Rybnicę Leśną, następnie Góry Wałbrzyskie. Po drodze niestety zaliczyłem trzy gleby, chyba byłem już zmęczony i wyszedł brak wprawy jazdy w SPD. Efekt, dwie rany na lewej dłoni. Kiedyś się zagoją.

W Górach Suchych © Kuba7033


Widok ze zbocza Ruprechtickiego Špičáka w kierunku MEzimesti © Kuba7033


Widok ze zbocza Waligóry w kierunku Gór Sowich © Kuba7033


Andrzejówka © Kuba7033


Kamieniołom w Rybnicy Leśnej © Kuba7033


Dzikowiec z nową wieżą widokową © Kuba7033


Droga do Rybnicy © Kuba7033


Chełmiec widziany ze zbocza Wołowca © Kuba7033


Chełmiec i wałbrzyskie Podgórze I © Kuba7033


Wałbrzyskie Podgórze widziane z zbocza Dłużyny © Kuba7033

Na stację w Wałbrzychu wjechałem 30 sekund za późno. Będąc w tunelu pod torami usłyszałem sygnał odjazdu pociągu do Wrocławia. A że miałem bilet na pociąg KD, nie mogłem skorzystać z nadjeżdżającego za 30 min Kamieńczyka. Zostało mi czekać 70 min na kolejnego KaDeka do Wrocławia. Nie nudziłem się w tym czasie.

Traxx 594 023 czeka na wyjazd ze stacji Wałbrzych Miasto © Kuba7033


Pesa 48Wec-031 wjeżdża na stację Wałbrzych Miasto © Kuba7033


SM42-2508 mija stację Wałbrzych Miasto © Kuba7033


EN57AL-2103+2113 jako pociąg Regio "Kamieńczyk" wjeżdża na stację Wałbrzych Miasto © Kuba7033


EP07-1034 z IC Orzeszkowa wjeżdża na stację Wałbrzych Miasto © Kuba7033


EN57AL-2103+2113 jako pociąg Regio "Kamieńczyk" opuszcza stację Wałbrzych Miasto © Kuba7033


Newag Griffin EU160-064 z IC Pomorzanin stoi na stacji Wałbrzych Miasto © Kuba7033


Impuls 45We-022 wjeżdża na stację Wałbrzych Miasto © Kuba7033

Gdyby nie trzy gleby to mega udana wycieczka. Ale cóż, będę mieć co wspominać, dobrze, że tylko otarcia i mogłem kontynować jazdę zgodnie z planem.

Czeski Mont Ventoux

Sobota, 26 kwietnia 2025 · dodano: 05.05.2025 | Komentarze 3

Czas pierwszego górskiego rowerowania w tym sezonie naszedł. Miałem być kierowcą brata, który startował w ultramaratonie 3xKopa. Aby był wypoczęty zawiozłem go rano z Wrocławia do Pokrzywnej, sfocilem na starcie, wróciłem do auta, wyjąłem rower, przebrałem się i w drogę.

Chwila przed startem biegu © Kuba7033

Miałem wgrane dwie trasy, krótszą i dłuższą. W sumie powinienem być tez wypoczęty na powrót, ale co tam, jakoś dam radę, pogoda piękna wiec wybrałem opcję dłuższą - kierunek Pradziad.
Ale najpierw trzeba pokonać Góry Opawskie - przejazd przez Przełęcz pod Kopą.

W drodze na przełęcz pod Zamkową Górą © Kuba7033


Widok w kierunku Biskupiej Kopy © Kuba7033

Dalej zjazd już w Czechach do wsi Petrovice. Piękna wioska, pełna starych zadbanych domów.

Zjazd do Petrovic © Kuba7033


W Petrovicach © Kuba7033

Potem przejazd do kolejnej wsi - Hermanovice. Tu trochę mgły o dziwo.

Mglista droga do Hermanovice © Kuba7033


Krowy w pobliżu Hermanovic © Kuba7033

Ale we wsi już się wypogadzało. Wioska tez urokliwa, tak samo jak wcześniejsze Petrovice.

W Hermanovicach I © Kuba7033


W Hermanovicach II © Kuba7033


W Hermanovicach III © Kuba7033


W Hermanovicach IV © Kuba7033


Drzewo na zboczu Holy Vrch © Kuba7033

Póki co trasa pagórkowata, głównie szutrami i asfaltami. Z Hermanovic zjazd w dolinę Cernej Opavy, gdzie jeszcze widać ślady wrześniowej powodzi. Ale teren uprzątnięty, tylko musiałem przekroczyć rzekę za pomocą brodu, bo mostu jeszcze brak.

Krowy z widokiem na Jeseniki (Medveci vrch) © Kuba7033


Bród na Cernej Opavie © Kuba7033


Po powodzi w Mnichovie © Kuba7033

Następnie wjechałem do miasteczka Vrbno pod Pradziadem i dalej szosą do Karlovej Studanki.

Stredni Opava w Vrbnie pod Pradziadem © Kuba7033


SOR CN12 w pobliżu Karlovej Studanki © Kuba7033

Karlova Studanka to mały kurorcik u stóp pradziada. To stąd zaczyna się główny podjazd na najwyższy szczyt Jeseników - 5ty szczyt Sudetów i najwyższa góra spoza Karkonoszy - pradziad 1491 mnpm.

W Karlovej Studance I © Kuba7033


W Karlovej Studance II © Kuba7033


W Karlovej Studance III © Kuba7033


Liaz w Karlovej Studance © Kuba7033

Na sam szczyt prowadzi asfaltowa droga do szczytu Pradziada i zbudowanej w 1980 roku wieży telewizyjnej. Podjazd początkowo prowadzi przez las, by po 6 km dotrzeć do Ovcarny

Początek podjazdu na Pradziada z Karlovej Studanki © Kuba7033


Setra S415LE w Ovcarni © Kuba7033

Od Ovcarny dalej asfaltem, ale już łagodniej jedzie się na sam szczyt, to około 3 km.

Widok na Petrovy Kameny Z Ovcarny © Kuba7033


Widok na Pradziada z Ovcarny © Kuba7033


Czeski krajobraz - Pradziad, Skoda, Karosa Axer 12M C © Kuba7033


Śnieg w Ovcarni © Kuba7033

Pradziad jest mocno wybitną górą, często tu wieje albo jest mgła. Ja w sumie to byłem tu chyba 3 albo 4 raz. Na pewno drugi raz rowerem. Na mgłę kiedyś się załapałem, dziś trafił mi się wiatr. tak mocny, że tylko kilka kadrów ze szczytu i ucieczka w dół. A było co podziwiać z góry.

Pradziad coraz bliżej © Kuba7033


Krajobraz Jeseników spod Pradziada © Kuba7033


Widok na grzbiet Vysokej Holy © Kuba7033


Wieża na Pradziadzie z bliska © Kuba7033


Pomnik Pradziada © Kuba7033


Widok z pradziada w kierunku Vrbna pod Pradziadem © Kuba7033


Widok z Pradziada na Dlouhe Strane © Kuba7033

Dalszy ciąg trasy to zjazd na Cervenohorskie Sedlo - ważną przełęcz w Jesenikach, prowadzi przez nią droga krajowa z wieloma serpentynami, tak prawie jak alpejska przełęcz. Aby tam dotrzeć najpierw jechałem zniszczonym asfaltem do schronisko Svycarna (Szwajcarka), następnie kamienną drogą i dalej szutrem.

Schronisko Svycarna © Kuba7033

I na tych kamolach stała się przygoda, 50 km od auta, przede mną jeszcze 60 km, a tu brzęk i szprycha pękła, w rocznym kole. Na szczęście mam ich trochę, koło lekko było i postanowiłem kontynuować jazdę.

Zjazd z Svycarny w stronę Cervenohorskiego Sedla © Kuba7033


Widok na elektrownie szczytowo-pompową Dlouhe Strane © Kuba7033


Cervenohorskie Sedlo © Kuba7033


Leśny zjazd z Cervenohorskiego Sedla © Kuba7033

Zjechałem do wsi Bela pod Pradziadem, tu już wiejskimi drogami jechałem spory kawałek drogi

Nad rzeką Bela w Domasovie © Kuba7033


Zbliżenie na bociany z Domasova © Kuba7033

Następnie opuściłem wsie i skierowałem się ponownie w góry, już Opawskie do wsi Rejviz.

Widok z Adolfovic na Orlik i Góry Opawskie © Kuba7033


Widok na strefę zdrojową Jesenika © Kuba7033


Widok ze zboczy Kazatelny na Jesenik © Kuba7033


Ponad rezerwatem Rejviz © Kuba7033

W Rejviz znajduje się duże torfowisko, byłem tu wiele lat temu na wycieczce szkolnej, ale nic nie pamiętam. Wieś niewielka, ale również urokliwa.

W Rejviz I © Kuba7033


W Rejviz II © Kuba7033


Żonkile i łąka w Rejviz © Kuba7033


Żonkile z Rejviz © Kuba7033

Z Rejviz zjechałem do Zlatych Hor, małego miasteczka pod polską granicą, by już płaskimi drogami wrócić na parking w Pokrzywnej i czekać na ultramatończyka.

Widok z Rejviz w kierunku Polski © Kuba7033


W Zlatych Horach © Kuba7033


Droga z Zlatych Hor do Polski © Kuba7033

Koło dotarło do autka, pakowanie, przebieranie i czekanie. W czasie czekania jeszcze skoczyłem do granicznego sklepu po czekolady studenckie i kofole.

Koło bez szprychy © Kuba7033

Wybór trasy z Pradziadem to był strzał w dziesiątkę. Srogie rozpoczęcie sezonu, rekord przewyższenia na jednej trasie (2400 m prawie), piękne widoki, piękne czeski wioski, idealna wiosna. A siły, całkiem ok, dałem radę bez problemu prowadzic auto przez kolejne 140 km.

Passo Valpolara, Falzarego, Campolongo

Sobota, 7 września 2024 · dodano: 18.09.2024 | Komentarze 3

No koniec urlopu jeszcze jedna rowerowa trasa. Dziś do zdobycia tylko 3 przełęcze - Passo Valpolara, Falzarego, Campolongo.

Tak jak poprzednio start z Badii szutrem wzdłuż rzeki Gader, a następnie wzdłuż rzeki Rio de San Ciascian w kierunku miasteczka San Ciascian.

Rzeka Gader w Badii © Kuba7033


Rio de San Ciascian koło San Ciascian © Kuba7033


Widok na San Ciascian © Kuba7033


Krowy koło San Ciascian © Kuba7033

Za San Ciascian koniec szutru i wspinaczka asfaltem na Passo Valparola

Setra S415LE w San Ciascian © Kuba7033


Widok na szczyt Piza di Lech © Kuba7033


Remont na podjeździe na Passo Valporala © Kuba7033


Widok z drogi na Passo Valporala w kierunku San Ciascian © Kuba7033

Widoczki z podjazdu były cudne, na samej przełęczy też pięknie i tak spokojnie.

Podjazd na Passo Valporala © Kuba7033


Lago di Valparola © Kuba7033


Na Passo Valparola © Kuba7033

Passo Valparola urzekła mnie bardziej niż trasa Sellaronda

Widok w kierunku Badii z Passo Valparola © Kuba7033


Setra S415LE na Passo Valparola © Kuba7033


Setra S415LE jedzie w kierunku Passo Falzarego © Kuba7033

Z Valparoli krótki zjazd na Passo Falzarego.

Podjazd na Passo Falzarego © Kuba7033


Na Passo Falzarego © Kuba7033


Setra S415LE na Passo Falzarego © Kuba7033

Tu widoczki na coś nowego dla mnie - okolicę Cortina d'Ampezzo. 

Widok z Passo Falzarego w kierunku gór w okolicy Cortina d'Ampezzo © Kuba7033

I dalej zjazd w dół do Arabby. Po drodze przejazd doliną rzeki Cordevole

Murowana droga na Passo Falzarego © Kuba7033


Szczyt Monte Castello widziany z drogi na Passo Falzarego © Kuba7033


W Andraz © Kuba7033


Marmolada widziana z okolic Pieve © Kuba7033


Widok w kierunku Masywu Civetta z okolic Pieve © Kuba7033


Wjazd do Pieve © Kuba7033


W Arabbie © Kuba7033

Dziś właśnie jest jeden z dwóch rowerowych dni na Sellaronda. Tłumy rowerzystów.

Dzień rowerowy na Sellaronda © Kuba7033


Rowerowo w Arabbie © Kuba7033

Na koniec by wrócić do punktu wyjscia czekał mnie podjazd na Passo Campolongo - czułem się jak na Masie Krytycznej - rowery wszelkiej maści, miejskie, elektryki, zwykłe szosówki, piekielnie drogie szosówki, zwykłe MTB, piekielnie drogie MTB itd.

Rowerowo na podjeździe na Passo Campolongo I © Kuba7033


Widok na Arabbę w kierunku Passo Pordoi © Kuba7033


Rowerowo na podjeździe na Passo Campolongo II © Kuba7033

Campolongo podjechane od drugiej strony niż kilka dni temu. Nie było trudno.

Na Passo Campolongo © Kuba7033

Teraz zjazd do Corvary i potem powrót szutrem wzdłuż rzeki Gader do Badii

Rowerowo na zjeździe do Corvary © Kuba7033


Zielono na zjeździe do Corvary © Kuba7033


Kormoran na stawie koło Corvary © Kuba7033


Widok na Corvarę © Kuba7033


Mercedes Intouro w Corvarze © Kuba7033


Rzeka Gader w Corvarze © Kuba7033


Most na rzece Gader w Badii © Kuba7033


Setra S415LE w Badii © Kuba7033

Fajna trasa, dobra na pożegnanie z Dolomitami. Mam nadzieję, ze kiedyś jeszcze będę rowerować i wędrować po Dolomitach. Niedosty pozostał na plany na kiedyś.

Sellaronda

Środa, 4 września 2024 · dodano: 18.09.2024 | Komentarze 1

To będzie chyba najdłuższy wpis w tym roku, ale to też chyba moja wycieczka roku. Na drugi tydzień urlopu trafiłem w Dolomity - moją ulubioną część Włoch. Ulubioną z kilku powodów, jest tu pięknie to raz, dwa panuje niemiecki porządek i organizacja (np. regularne kursy autobusów, a dla turystów płacących klimatyczne autobusy są gratis w całym Tyrolu południowym> W Lombardii, gdzie też jest pięknie takiego luksusu nie ma. Oczywiście korzystałem podczas pieszych wędrówek - wakacje od samochodu.

Trasa na dziś do objazd Masywu Sella - w tym celu musiałem wyjechać z Badii (tu spałem) do Corvary. Dojazd szutrem wzdłuż rzeki Gader.

Nad rzeką Gader w Badii © Kuba7033


Masyw Sassongher © Kuba7033

Po drodze odsłonił się masyw, który był celem objazdu. Na szczyt prowadza tylko szlaki piesze, chodziłem po nim dwa dni wcześniej.

Grupa Sella widziana z La Ili © Kuba7033

W Corvarze zaczyna się trasa objazdowa. Aby wykonać pełne kółko trzeba zdobyć cztery przełęcze - około 50 km, około 1500 m w pionie. Ja jechałem w kolejności Passo Campolongo, Passo Pordoi, Passo Sella i na koniec najłatwiejszy podjazd Passo Gardena. Kto śledzi Giro di Italia, ten wie co to za miejsca.

Sassongher widziany z Corvary © Kuba7033

Podjazd na Passo Campolongo to łatwy podjazd, na 5,5 km tylko 320 metrów w pionie, dobra rozgrzewka przerywana fotostopami.

Corvara i Sassongeher widziany z podjazdu na Passo Campolongo © Kuba7033


Podjazd na Passo Campolongo od Corvary © Kuba7033

Ten pobyt w Dolomitach (to mój pierwszy z rowerem, dwa inne były tylko piesze) zapamiętam jako góry pełne zimowitów w ich łąkowej części.

Zimowity przy drodze na Passo Compolongo © Kuba7033


Setra S515HD na podjeździe na Passo Campolongo © Kuba7033


Masyw Piz dles Conturines widziany z drogi na Campolongo © Kuba7033


Setra S415LE zbliża się do Passo Campolongo © Kuba7033

Pierwsza przełęcz zdobyta, nie było trudno.

Na Passo Campolongo I © Kuba7033


Na Passo Campolongo II © Kuba7033


Setra S415LE wjeżdża na Passo Campolongo © Kuba7033

Teraz pora na zjazd do Arabby, chwilowa przerwa od Tyrolu Południowego, ponieważ miejscowość Arabba znajduje się w Wenecji Eugenejskiej. 

Zjazd z Passo Campolongo do Arabby © Kuba7033


Widok na Arabbe i dalej w kierunku Passo Pordoi z drogi na Passo Campolongo © Kuba7033


Na zjeżdzie z Passo Campolongo do Arabby © Kuba7033


W Arabbie I © Kuba7033


W Arabbie II © Kuba7033


Domek z karmnikami w Arabbie © Kuba7033

Kolej na drugi dziś podjazd - Passo Pordoi - 9 km, 630 m w pionie. po drodze przy drodze pasły się krowy, ale też osły i świstaki. Wszystko super - tylko ten ryk motocykli mnie wnerwiał. Przerywał górską ciszę.

Droga z Arabby na Passo Pordoi © Kuba7033


Osły koło Arabby © Kuba7033


Świstak przy drodze na Pordoi © Kuba7033



Widok z drogi na Pordoi w kierunku Arabby © Kuba7033


Krowy u stóp Sass Ciapel © Kuba7033


Zakręty przed Passo Pordoi © Kuba7033


Świstak w pobliżu Passo Pordoi © Kuba7033


Setra S415LE zbliża się do Passo Pordoi © Kuba7033

Przełęcz zdobyta - Pordoi to mocno turystyczne miejsce - jest tu stacja wyciągu, wielkie parkingi i dużo turystów.

Wjazd na Passo Pordoi od Arabby © Kuba7033

Pordoi leży na granicy Wenecji Euganejskiej i Trentino - można spotkać tu autobusy z dwóch regionów. Co prawda dojazd od strony Arabby obsługą autobusy z Tyrolu Południowego

Iveco Crossway i Setra S415LE na Passo Pordoi © Kuba7033


Na Passo Pordoi © Kuba7033


Widok z Passo Pordoi na Sassolungo © Kuba7033


Pomnik Fausto Coppiego © Kuba7033

Jak wspomniałem, Pordoi to miejsce turystyczne, z jednej strony tłum, którego nie lubię. Ale tez sporo autobusów turystycznych - miałem co oglądać, nie tylko góry. Jakby to była Szwajcaria, to pewnie byłby jeszcze pociągi ;).

MAN Lion's Coach na Passo Pordoi © Kuba7033


Setra S415HDH, Volvo 9700 i Mercedes Tourismo na Passo Pordoi © Kuba7033


Volvo 9900 na Passo Pordoi © Kuba7033


Mercedes Tourismo, Setra S516HD i MAN Lion's Coach na Passo Pordoi © Kuba7033


Tablica edukacyjna na Passo Pordoi © Kuba7033


Widok z Passo Pordoi na Sassolungo bardziej z bliska © Kuba7033


MAN Lion's Coach na Passo Pordoi © Kuba7033


Mercedes Intouro na Passo Pordoi © Kuba7033


Na Passo Pordoi © Kuba7033


Tablica pamiątkowa Giro di Italia na Passo Pordoi © Kuba7033


Neoplan Cityliner na tle Sass de Forcia di Mezzo © Kuba7033


Widok z Passo Pordoi w kieurnku Arabby © Kuba7033


MAN Lion's Coach na tle Sasso Becce © Kuba7033


VDL Futura FHD2 na tle Sassolungo stoi na Passo Pordoi © Kuba7033


Neoplan Tourliner na Passo Pordoi © Kuba7033


Setra S516HD na Passo Pordoi © Kuba7033


Irisbus na Passo Pordoi © Kuba7033

Teraz czas na dość długi zjazd, by potem wspinać się na kolejną przełęcz. Niestety podczas zjazdu z Pordoi trochę się pogoda popsuła, zaczęło kropić.

Podjazd na Pordoi od Canazei © Kuba7033


Hotel Pordoi © Kuba7033


Strada del Pordoi © Kuba7033


Rozjazd na Passo Sella i Canazei na tle Piz Ciavazes © Kuba7033

I zaczynamy podjazd na Passo Sella, najwyższą dziś przełęcz - 2240 mnpm, 5,5 km, 400 m w pionie. 

Droga na Passo Sella z masywem Sella w tle I © Kuba7033


Droga na Passo Sella z masywem Sella w tle II © Kuba7033


Widok z Passo Sella w kierunku Masywu Marmolady © Kuba7033


Widok w kierunku Passo Sella i Masywu Sassolungo © Kuba7033


Droga na Passo Sella z masywem Sella w tle III © Kuba7033


Widok z Passo Sella na Sassolungo © Kuba7033


Mercedes Tourismo i Neoplan Cityliner na Passo Sella © Kuba7033

Na szczycie było widać nadciagający deszcz.

Widok z Passo Sella w kierunku Canazei © Kuba7033


Mercedes Intouro na Passo Sella © Kuba7033


Mercedes Intouro na Passo Sella © Kuba7033


Na Passo Sella © Kuba7033

Dla mnie legendarny szczyt Sassalungo był w chmurach już - mam z niego dużo wspomnień, piękna wędrówka, którą odbyłem 5 lat temu

Zjazd z Passo Sella w kierunku Val Gardena © Kuba7033


U stóp Sassolungo © Kuba7033

I nadal jeżdżą tu małe wagoniki, do których wsiada się w biegu, jedzie zamkniętym w tym małym pudełku na stojąco. Ciekawe klaustrofobiczne przeżycie.

Wyciąg na Sassolungo © Kuba7033

I dopadł mnie deszcz podczas zjazdu z Passo Sella, dotarłem na parking pod wyżej opisanym wyciągiem i pod dachem przeczekałem - chyba z 30 minut. Ale było zimno, około 10 stopni. 

VDL Futura FHD2 pod Passo Sella © Kuba7033

Potem zjazdu ciąg dalszy, mokro wszędzie, więc trzeba ostrożnie.

Sassolungo po deszczu © Kuba7033


Droga na Passo Sella od Plan de Gralba © Kuba7033

I ostatni na dziś podjazd, Passo Gardena - rozbity na dwa etapy przedzielone płaskim fragmentem, w sumie 6 km, 250 m w pionie. Deserek.

Rozjazd na Val Gardena i Passo Gardena © Kuba7033


Sella widziana z podjazdu na Passo Gardena © Kuba7033


Widok na Passo Gardena od strony Val Gardeny © Kuba7033


Mercedes Intouro zjeżdża z Passo Gardena © Kuba7033

Na passo Gardena wjechałem po deszczu w pięknym słońcu. Był czas na podziwianie widoków - gdy byłem tu pieszo 5 lat temu to wszędzie była mgła.

Na Passo Gardena I © Kuba7033


Na Passo Gardena II © Kuba7033


Widok z Passo Gardena w kierunku Corvary © Kuba7033

I pora na zjazd do Corvary by domknąć koło.

Na zjeździe z Passo Gardena do Corvary I © Kuba7033


Na zjeździe z Passo Gardena do Corvary II © Kuba7033


Setra S415LE jedzie na Passo Gardena © Kuba7033


Setra S415LE mija stadko krów w drodze na Passo Gardena © Kuba7033


Setra S415LE na pętli w Colfosco © Kuba7033


W Colfosco © Kuba7033


Fiat 500 w Colfosco © Kuba7033

Tu przed Corvarą kolejna ulewa, w wiosce Colfosco. Przeczekałem pod bankiem i po deszczu ruszyłem do Badii.

W Colfosco podczas ulewy © Kuba7033


W Corvarze po deszczu © Kuba7033


Tatra Phoenix w La Ila © Kuba7033


Smok w Badii © Kuba7033

Super trasa, myślałem, ze da mi bardziej w kość, ale nie było tak trudno. Podjazdy łagodne, choć w sumie wyszło ponad 1900 metrów pionie na 70 km. Na drogach spory ruch, zwłaszcza głośnych motocykli. Ale ponoć w sezonie lipcowo sierpniowym jest jeszcze gorzej. Dwa razy do roku pętla ta jest dostępna tylko dla rowerów - akurat mial być jeden z tych dni pod koniec mojego urlopu. Ale nie chciałem tej trasy odkładać na koniec.

Ötztaler Gletscherstraße

Sobota, 31 sierpnia 2024 · dodano: 15.09.2024 | Komentarze 3

Kolejna rowerowa wycieczka alpejska, a w sumie to bardziej kręcenie w miejscu niż jazda - podjazd na teoretycznie najwyższy w Europie asfalt - 2795 m. Teoretycznie, bo wg Wikipedii najwyższy punkt to 3300 m w Granadzie. Na samej drodze też są oznaczone dwa punkty - jeden 2795 m - przy lodowcu Rettenbachgletscher oraz drugi 2830 kawałek dalej przy kolejnym lodowcu do którego nie dotarłem - przeraziłem się zimnego ciemnego tunelu.

Ale od początku. Start z wakacyjnego lokum w Sölden z widokami na pastwisko.

Koń i krowa w Sölden © Kuba7033

Po przejechaniu przez pastwisko początek podjazdu i tak przez następne 15 km. Było stromo - maksymalne nachylenia to 13%, średnio około 10-11% Było to czuć. Droga do lodowca jest uczęszczana głownie przez rowerzystów (dziś tłoczno, bo jutro start maratonu, więc sporo braci kolarskiej w miasteczku nocuje) oraz autobusy dla w sumie tylko turystów jeżdżące rano co około 15-20 min.

Iveco Crossway #65 na Ötztaler Gletscherstraße © Kuba7033


Iveco Crossway #65 na Ötztaler Gletscherstraße © Kuba7033


Widok z Ötztaler Gletscherstraße na Sölden © Kuba7033

Podjazd jest na krótko przerwany krótki zjazdem do punktu poboru opłat - rowery oczywiście jadą za darmo.

Ötztaler Gletscherstraße i szczyt Schwarzkogel © Kuba7033


Setra S431 DT przy punkcie poboru opłat na Ötztaler Gletscherstraße © Kuba7033


Iveco Crossway #65 przekracza punkt poboru opłat na Ötztaler Gletscherstraße © Kuba7033

A za punktem jeszcze kawałek prawie płaskiego i znowu do góry. Oczywiście prawie robi tu wielką różnicę. na szczęście widać już cel trasy - lodowiec Rettenbachgletscher.

Widok z Ötztaler Gletscherstraße na Rettenbachgletscher © Kuba7033


Widok na Karleskogel z Solarisem Urbino 12 #28 © Kuba7033


Solaris Urbino 12 #28 zjeżdża w dół przez Ötztaler Gletscherstraße © Kuba7033


Solaris Urbino 12 #40 na Ötztaler Gletscherstraße © Kuba7033


Iveco Crossway #68 z Rettenbachgletscher w tle © Kuba7033

Na koniec ostatnia wspinaczka do parkingu w najwyższym punkcie. Miejsce to jest mocno zaasfaltowane, dlatego, ze zimą jest to raj narciarzy. Jak to na lodowcu, warunki do jazdy na nartach są długo. Z tego tytułu to tu zaczyna się sezon w zjazdach narciarskich FIS World Cup już 26.10.

Solaris Urbino 12 #22 pod Rettenbachgletscher © Kuba7033


Stadion narciarski u stóp Rettenbachgletscher © Kuba7033

I jest cel - najwyższy teoretycznie asfalt Europy.

Najwyższy asfaltowy punkt w Europie © Kuba7033

A ze mam luksus korzystania z roweru górskiego to opuściłem asfaltowe drogi i zjechałem wykąpać Krossa w jeziorze u wrót lodowca. Oczywiście tez pospacerowałem sobie po lodowcu, choć w butach rowerowych to nie było łatwe.

Kross Level A2 u wrót lodowca Rettenbachgletscher © Kuba7033


Trasa na rozpoczęcie sezonu FIS World Cup © Kuba7033

Jak wspomniałem, tunelem można dojechać teoretycznie jeszcze wyżej - ja odpuściłem. Z tunelu wiało takim zimnem, ze masakra. Były tez ostrzeżenia o lodzie na jezdni, a ja nie jestem miłośnikiem rowerowania po lodzie (ale po śniegu owszem). Więc zawróciłem w dół do ciepłej doliny Ötztal.
Tunel do lodowca Tiefenbachgletscher © Kuba7033


Solaris Urbino 12 #33 opuszcza teren lodowca Rettenbachgletscher © Kuba7033

Zjazd krótki, 2 godziny pedałowania pod gorę, a w dół 30 minut. Po drodze postój na fotki krów.

Krowy odpoczywają przy Ötztaler Gletscherstraße © Kuba7033


Krowy wędrują I © Kuba7033


Krowy wędrują II © Kuba7033


Solaris Urbino 12 #28 jedzie do góry po Ötztaler Gletscherstraße © Kuba7033

I już na dole, zjechane bezpiecznie. Fajne doświadczenie z jazdą rowerem na lodowiec, ale jednak bardziej lubię zielone partie Alp. Na rowerowanie wśrod zieleni Alp będzie czas w przyszłym tygodniu.

Krowy i koń w Sölden © Kuba7033

Söldenrunde zweimal

Piątek, 30 sierpnia 2024 · dodano: 13.09.2024 | Komentarze 2

Dziś za malo było wędrówek, więc jeszcze na koniec dnia zrobiłem sobie dwa kółka po Sölden. Miasteczko przygotowuje się do maratonu, więc wszędzie pełno kolarzy. Za dwa dni, 1.09 odbedzie się maraton około 230 km, 5500 metrów w pionie, tylko dla twardzieli.

W Sölden przed maratonem © Kuba7033


W Wald © Kuba7033


Solaris Urbino 12 #42 w Sölden © Kuba7033

Timmelsjoch

Wtorek, 27 sierpnia 2024 · dodano: 13.09.2024 | Komentarze 4

Dzisiaj pierwsze urlopowe porządne rowerowanie - cel przełęcz Timmelsjoch na granicy Austrii i Włoch (po włosku Passo Rombo). Ja ponieważ, lepiej znam niemiecki niż włoski oraz podjeżdżałem przełęcz od strony Austrii, więc będę używać nazwy niemieckiej.

Start z noclegowni w Sölden i od razu w górę doliny. Początek trasy drogą krajową, ale ruch tutaj znikomy, to końcówka doliny, droga prowadzi do dwóch miejscowości, które żyją głównie zimą - Vent i Gurgl z różnymi przedrostkami.

Widok na Sölden z wyjazdu w górę doliny © Kuba7033

Z drogi było widać masyw, na który trzeba się wdrapać i objechać wokół, by dotrzeć na przełęcz

Gurglerstrasse z masywem Schermerspitze w tle © Kuba7033

Oraz lodowce na końcu doliny - region doliny Oetztal cechuje się olbrzymią ilością szczytów ponad 3000 metrów oraz lodowców.

Widok na Lodowce na końcu doliny potoku Gurgler Ache © Kuba7033

Przez dolinę co 30 minut kursują autobusy, więc nie mogło u mnie zabraknąć kadrów autobusowych, zwłaszcza, że są to głównie pojazdy polskiej produkcji.

Solaris Urbino 12 #33 w Untergurgl © Kuba7033


W Untergurgl © Kuba7033

Za Unergurgl zaczęła się główna dziś wspinaczka na przełęcz. Najpierw do wioski Hochgurgl, czyli tak naprawdę wielkiej stacji narciarskiej (w listopadzie będą tu zawody w zjeździe na nartach ranki FIS World Cup)

Na drodze do Hochgurgl © Kuba7033


Solaris Urbino 10,5 #38 wraca z Moos in Passerei © Kuba7033


Wjazd do Hochgurgl © Kuba7033

Za Hochgurgl jest punkt poboru opłat za drogę na przełęcz (rowery jadą gratis) oraz stacja wyciągu i muzeum motocykli w jednym. W muzeum kolejny polski motyw dziś.

Solaris Urbino 12 #34 opuszcza punkt poboru opłat © Kuba7033


Maluch w muzeum motocykli w Hochgurgl © Kuba7033

Jedno z pierwszych zdjęć pokazywało, gdzie mam wjechać, teraz widać drogę w dole, z której zdjęcie to było robione. Jeszcze kawałek i przełęcz.

Widok z Hochgurgl na Sölden © Kuba7033

Ale najpierw krótki zjazd, a potem podjazd do przełęczy i kilka serpentyn.

Droga na Timmelsjoch © Kuba7033

To juz ta wysokość, około 2100, gdzie rządzą krowy. Świstaki tez było słychać, ale nie wypatrzyłem żadnego.

Krowy na drodze na Timmelsjoch © Kuba7033

I sukces, przełęcz Timmelsjoch zdobyta. 25 km, 1400 metrów w pionie. Na szczycie fotka dwóch polskich produktów.

Kross Level A2 i Solaris Urbino 12 #34 na Timmelsjoch © Kuba7033

Te serpentyny trzeba było pokonać.

Zakręty przed Timmelsjoch © Kuba7033


Solaris Urbino 12 #34 na przełęczy Timmelsjoch © Kuba7033

Objechany masyw Schermerspitze

Na Przełeczy Timmelsjoch I © Kuba7033

A tu widoki na Włochy

Na Przełeczy Timmelsjoch II © Kuba7033


Na Przełeczy Timmelsjoch III © Kuba7033

Teraz czas na zjazd, ale też kilka krótkich podjazdu. Powrót tą samą drogą co w przeciwną stronę. Ale z innymi widokami, na to co było wcześniej za plecami.

Zjazd i podjazd na powrocie z Timmelsjoch © Kuba7033


VDL Futura FHD2-122 w Hochgurgl © Kuba7033


Widok na Obergurgl z Hochgurgl © Kuba7033


Pług śnieżny w Hochgurgl © Kuba7033


MAN Lion's City #15103 w Untergurgl © Kuba7033


Iveco Crossway #6 na Gurglerstrasse © Kuba7033

Jak wspomniałem, przez całą dolinę co 30 min jeździ autobus i prawie każdy ciąga przyczepkę na rowery. Super.

Iveco Crossway #6 na Gurglerstrasse © Kuba7033

Na koniec wycieczki krótki fotostop pod bazą firmy Ötztaler - tutejszego przewoźnika autobusowego. W swojej flocie ma autobusy Iveco oraz Solarisy. 

Baza firmy Ötztaler w Sölden © Kuba7033


Iveco Crossway #12 © Kuba7033


Iveco Crossway #62 © Kuba7033

Teraz czas na odpoczynek. Fajna trasa, szkoda, ze nie dało zrobić jakiejś pętelki. Ale cóż.

Söldenrundfahrt

Poniedziałek, 26 sierpnia 2024 · dodano: 12.09.2024 | Komentarze 2

Rowerowa rozgrzewka na początek urlopu. Krótka trasa przed zachodem po miasteczku Sölden w tyrolskiej Dolinie Ötztal. Niby 6 km, a ponad 150 metrów w pionie.

Ötztaler Ache w Sölden © Kuba7033


Widok na Sölden z Lärchenstraße © Kuba7033


Wjazd do Grünwald © Kuba7033


Przełom Ötztal Ache w Sölden © Kuba7033